Ο Νίκος Ορφανός στον ΑΡΤ 90,6 FM και στον Λάζο Μαντικό τα είπε όλα.....

Σάββατο 18:00 – 20:00 στον ΑΡΤ 90,6 FM

«stΑΡΤ music» με τον Λάζο Μαντικό

Διαδικτυακά στο www.artfm906.gr

«Εγώ δούλεψα, έκανα ότι μπορούσα με περηφάνια, φεύγω από την πολιτική φτωχότερος απ’ ότι μπήκα».  

«Οι πολιτικοί στη Ελλάδα δεν είναι καλοί «ηθοποιοί», είναι κακοί «ηθοποιοί»»

«Η συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών είναι εκτός καθημερινότητας. Ζούνε σε έναν πολύ πιο πλούσιο τρόπο ζωής»

«Η πολιτική αντιπαράθεση πλέον διεξάγεται χωρίς κανένα απολύτως κανόνα. Τρεις με τέσσερις φορές βγήκα από την βουλή βρίζοντας από μέσα μου για την κατάσταση»

«H Ζωή Κωνσταντοπούλου ως πρόεδρος σαφέστατα τίναζε κάθε συζήτηση στον αέρα. Επέμενε με τους τακτικισμούς, καθυστερούσε σαράντα, πενήντα λεπτά να ξεκινήσει την συνεδρίαση (…) Πάντως η ολομέλεια τους προηγούμενους μήνες που ήμουν εγώ βουλευτής ήταν ένα μπαχαλοειδές καφενείο»  

«Δεν είδα σαν καριέρα την πολιτική. Δεν βγάζει κανείς λεφτά από το βουλευτιλίκη»

«Θεωρώ θεσμική περιφρόνηση οι βουλευτές να μην φορούν κουστούμια»

«Στο νοίκι ήμουν μια ζωή, δεν είχα ποτέ δικό μου σπίτι. Πλέον χρειάζεται να κάνεις τρεις δουλειές ταυτόχρονα για να επιβιώσεις. (…) Αν δεν μπορούμε να πληρώσουμε τους λογαριασμούς μας τους πάμε για τον άλλο μήνα»

«Ο περιβόητος τυπάκος ο Ρωμανός (…)να σπουδάσει, αλλά εδώ έχουμε και έναν τύπο ο οποίος είχε πάρει τα όπλα και δεν είναι πρότυπο υγιές»

«Η πολιτική δεν ήταν κάτι που το επιδίωξα, προέκυψε στη ζωή μου. Ούτε θα το επιδιώξω. Αν προκύψει και μπορώ θα το ξανακάνω. Η πολιτική για εμένα ήταν ένα ρίσκο»

«Η Ελληνική Αστυνομία πρέπει να ντρέπεται για αυτό το περιστατικό με τον κ. Κουμουτσάκο. Ντροπιαστική εικόνα των ΜΑΤ μπροστά στην Ελληνική βουλή αντί να τους πιάσουν επ’ αυτόφωρο, να κάθονται να φιλάνε τα μάρμαρα και να βλέπουν τον ξυλοδαρμό του βουλευτή»

«Αν γινόταν ένα αντίστοιχο περιστατικό σαν αυτό στη Γαλλία εδώ θα είχαμε χάσει την μπάλα. Όχι ότι δεν την έχουμε χάσει τώρα.  Με αυτή την αστυνομία και την αντιμετώπιση της θα είχαμε μεγαλύτερο θέμα»

Για την εμπειρία του ως βουλευτής:

«Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία. Την συνιστώ σε κάθε ενεργό πολίτη, ήταν πολύ μεγάλη τιμή να σε διαλέξουν οι συμπολίτες σου να τους εκπροσωπήσεις στο κοινοβούλιο. Από εκεί και πέρα τα πάντα σε αυτή τη χώρα είναι ένα λαχείο και εξαρτάται αν θα μείνεις, όχι από την δουλειά σου και την αξία σου αυτή. Αλλά για το πώς θα έρθει η συγκυρία, πως θα πάει το ίδιο σου το κόμμα, οι ισορροπίες και βέβαια από τον εκλογικό νόμο που είναι το μυαλό ενός παρανοϊκού.

Τώρα που δεν είμαι βουλευτής ξέρεις μπορώ να μιλήσω πολύ πιο ελεύθερα και να μην μετράω τόσο πολύ τα λόγια μου όσο μου λέγανε. Όταν  μπαίνεις στη Βουλή έρχονται διάφοροι τύποι και σου λένε ότι πρέπει τώρα να φέρεσαι κάπως. Να στρογγυλεύεις τον λόγο σου, να μην μιλάς τόσο ανοιχτά, να μην κάνεις χιούμορ γιατί αυτό μπορεί να αποβεί εις βάρος σου.

Δυστυχώς δεν πρόλαβα αυτούς τους εφτά μήνες της βουλευτικής μου ιδιότητας να βγάλω την γνησιότητα από μέσα μου σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό και να δείξω τι είμαι ικανός να κάνω. Δεν πειράζει εγώ δούλεψα, έκανα ότι μπορούσα με περηφάνια, φεύγω από την πολιτική φτωχότερος απ’ ότι μπήκα.  

Κακά τα ψέματα διαπίστωσα με μεγάλη στεναχώρια ότι οι βουλευτές είναι τόσο ευνουχισμένοι και τόσο περιορισμένων δυνατοτήτων που ελάχιστα πράγματα μπορούν να κάνουν σε ουσιαστικό επίπεδο παρά μόνο φωνάζοντας.

Εγώ προσπάθησα να αναδείξω κάποια ζητήματα της περιφέρειας μου, της γειτονιάς που μεγάλωσα εκεί στη Β’ Πειραιά. Από εκεί και πέρα οι βουλευτές είναι έρμαια των αρχηγών των κομμάτων τους και της κυβέρνησης, γιατί κακά τα ψέματα η κυβέρνηση κάνει ότι θέλει και όχι οι βουλευτές.

Οι πολιτικοί στη Ελλάδα δεν είναι καλοί «ηθοποιοί», είναι κακοί «ηθοποιοί». Ο ηθοποιός υποκρίνεται σε μια ιστορία που ξέρεις ότι δεν είναι αληθινή. Ενώ ο πολιτικός σου λέει ότι αυτό που σου παριστάνει είναι αληθινό, ο ίδιος το πιστεύει - ενώ ο κόσμος ξέρει ότι δεν είναι αληθινό - και βρίσκεται ξαφνικά εγκλωβισμένος στο ίδιο του το ψέμα.

Η συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών είναι εκτός καθημερινότητας. Είναι γιατί ζούνε σε έναν πολύ πιο πλούσιο τρόπο ζωής, είτε φοβούνται, είτε ενδόμυχα πάρα πολλοί βουλευτές σνομπάρουν τον κόσμο και τους πολίτες με έναν ελιτισμό που φτάνει τα όρια της απέχθειας ακριβώς γιατί εξαρτώνται από αυτούς.»

Οι στιγμές που ήθελε να φύγει από την κοινοβουλευτική αίθουσα:

«Είναι να βλέπω βουλευτές μέσα στην ολομέλεια εν ώρα συνεδρίασης, ενώ μιλούσαν άλλοι συνομιλητές. Να αρχίζουν να τους βρίζουν με τον χειρότερο τρόπο και δεν κρατούσαν καν τα προσχήματα. Η πολιτική αντιπαράθεση πλέον διεξάγεται χωρίς κανένα απολύτως κανόνα. Τρεις με τέσσερις φορές βγήκα από την βουλή βρίζοντας από μέσα μου για την κατάσταση.»

Για Ζωή Κωνσταντοπούλου:

«Μια από αυτές ήταν με την Ζωή Κωνσταντοπουλού η οποία διαρκώς έκανε τα πάντα για να δυναμιτίσει κάθε εποικοδομητική συζήτηση με τακτικισμούς, τυπολατρίες και διάφορα τερτίπια. Ως πρόεδρος σαφέστατα τίναζε κάθε συζήτηση στον αέρα. Επέμενε με τους τακτικισμούς, καθυστερούσε σαράντα, πενήντα λεπτά να ξεκινήσει την συνεδρίαση. Απαράδεκτο ο ίδιος ο πρόεδρος να μην τηρεί τον κανονισμό. Πάντως η ολομέλεια τους προηγούμενους μήνες που ήμουν εγώ βουλευτής ήταν ένα μπαχαλοειδές καφενείο.»

Ο λόγος που δεν μπήκε στη Βουλή:

«Έπεσαν τα ποσοστά στο «Ποτάμι», η Β’ Πειραιά - η περιφέρεια μου - είναι δεύτερη κατανομή. Ενώ την κερδίζαμε την έδρα μέχρι αργά το βράδυ. Στην πορεία έγινε μια καραμπόλα και την χάσαμε. Εγώ είχα πάρει 2.140 σταυρούς για ένα κόμμα που έκανε μέχρι 5% τον Ιανουάριο. Τώρα βγάλαμε 4.700 ψηφοδέλτια τα οποία υπολείπονταν πάρα πολύ από τα 8.000 που θέλαμε για να βγάλουμε την έδρα, αλλά και τα 4.700 ψηφοδέλτια, θεωρώ κυρίως το 90% ήταν δικά μου προσωπικά ψηφοδέλτια γιατί κανένας άλλος δεν έτρεξε – πλην του συνυποψήφιου μου του Θανάση Τερζή που έτρεξε λίγο. Οι υπόλοιποι στη λίστα δεν έκαναν απολύτως τίποτα.

Στεναχωρήθηκα που δεν μπήκα επειδή στεναχωρήθηκαν οι φίλοι μου και οι συνεργάτες μου που με βοηθήσανε. Εγώ ήμουν προετοιμασμένος για τα πάντα. Δεν το είδα σαν καριέρα την πολιτική.»

Αν θα ξανακατέβαινε στην πολιτική:

«Αυτό θα το κάνω ζυγίζοντας τις συγκυρίες ως πολίτης. Παραμένω ενεργός πολίτης, αλλά να ξέρεις η πολιτική δεν ήταν κάτι που το επιδίωξα, προέκυψε στη ζωή μου. Ούτε θα το επιδιώξω. Αν προκύψει και μπορώ θα το ξανακάνω, γιατί ξέρεις ούτε πλούσιος είμαι, ούτε εισοδηματίας, ούτε μπαμπά πρώην πολιτευτή έχω. Γιατί αν δεν έχεις αυτά τα τρία, δεν έχεις την υπομονή να κάτσεις να περιμένεις πότε θα κάτσει η μπίλια, ούτως σώστε να ξανά βρεθεί κάποια υποψηφιότητα μπας και κάνει κάτι»

Για επιθέσεις που έχει δεχτεί διαδικτυακά:

«Πέρυσι μόλις γίνομαι βουλευτής γίνομαι στόχος μιας ενορχηστρωμένης επίθεσης από τρολ στο διαδίκτυο στο twitter, τα οποία πρόσκεινται στο ΣΥΡΙΖΑ, πολλά από αυτά είναι πληρωμένα. Είναι οι έμμισθοι στρατοί του ΣΥΡΙΖΑ και όταν έγραψα στο twitter: «τρόλια σε λίγο θα πληρώνεστε σε δραχμές» γιατί έτσι όπως πάτε τη χώρα εννοώντας ότι θα οδηγηθούμε στο Grexit. Έπεσαν όλοι αυτές οι αριστεράτζες που διαδήλωναν τότε στην πλατεία Συντάγματος, να με βρίζουν στο διαδίκτυο. Τώρα βέβαια μούγκα απέναντι σε όλο αυτό το οποίο αποδείχτηκε σχεδόν προφητικό.

Επίσης ενάμιση χρόνο πριν όταν αυτός ο περιβόητος τυπάκος ο Ρωμανός έβγαλε αυτή την αίτηση για να σπουδάσει και ξαφνικά ξεσηκώνεται μια θύελλα συμπάθειας για το παιδί που του στερούν τις σπουδές του κτλ Είχα γράψει ένα άρθρο που έλεγα μπράβο το παιδί  να σπουδάσει, αλλά εδώ έχουμε και έναν τύπο ο οποίος είχε πάρει τα όπλα και δεν είναι πρότυπο υγιές και από την άλλη έβλεπα τον πατέρα του, αυτόν τον τυπάκο ο οποίος έβγαινε και έλεγε το παιδί μου αντιστέκεται απέναντι σε μια διεφθαρμένη κοινωνία. Που; Πως; Με τι; Παίρνοντας τα όπλα; Εγώ δηλαδή που όλη μου την ζωή δουλεύω για να ζήσω, όπως και ένα σορό αξιοσέβαστοι άνθρωποι και παιδιά κάνουνε. Τελικά το θεώρησα προσβολή όλο αυτό και έγραψα ένα αιχμηρό άρθρο και άρχισα να δέχομαι βροχή ύβρεων, απειλών από κάτι αναρχοφασίστες και όλα αυτά τα πράγματα.»

Για τον αν ρισκάρει στη ζωή του:

«Ρισκάρω στη ζωή μου γενικά. Η πολιτική για εμένα ήταν ένα ρίσκο. Ήταν 7 μήνες σαν να περνάω σκληρή εκπαίδευση. Έγινα βουλευτής σε δύσκολη συγκυρία»

Για την πιο αγαπημένη του στιγμή:

«H πιο δυνατή στιγμή της ζωής μου ήταν η 25η Αυγούστου που κράτησα για πρώτη φορά στα χέρια μου το παιδί μου!»

Για φιλίες:

«Δεν έκανα φίλους από την πολιτική. Έκανα φίλους απλούς ανθρώπους από τον πολιτικό μου αγώνα. Στην πολιτική όλοι παίζουν κάποιο ρόλο και είναι δύσκολο να καταλάβεις την αυθεντικότητα. Θυμάμαι πολιτικό από το κυβερνών κόμμα να έρχεται με το βουλευτικό του αυτοκίνητο και μετά να βγάζει το σακάκι και φόραγε ένα χακί αμπέχονο για να φαίνεται παιδί της εργατιάς»

Για το οικονομικό πρόβλημα και την πολιτική:

«Τον Ιανουάριο αρνήθηκα τρεις προτάσεις για να εμπλακώ στην πολιτική. Μάλιστα μια πάρα πολύ καλή πρόταση για τηλεόραση μου είχε έρθει ακριβώς μόλις είχα εκλεγεί βουλευτής και είπα όχι. Δεν θέλω να σχολιάσω πως ο Παύλος Χαικάλης κατάφερνε και τα έκανε και τα δύο.

Δεν βγάζει κανείς λεφτά από το βουλευτιλίκη. Παρά μόνο αν είναι χρόνια βουλευτής - καμιά δεκαπενταριά τουλάχιστον - και αν είναι τεμπέλης, δηλαδή να πίνει καφέδες και να είναι νταλαβεριτζής. Ο βουλευτής που δουλεύει δεν του μένει στην τσέπη τίποτα. Το μόνο που μου έμεινε σε υλικό επίπεδο από την πολιτική είναι τρία, τέσσερα κουστούμια για να έχω να φοράω.

Θεωρώ θεσμική περιφρόνηση οι βουλευτές να μην φορούν κουστούμια.

Καθαρά ο μισθός ενός βουλευτή μηνιαίος είναι 6.000 ευρώ. Ένα κομμάτι από αυτά θα το ξοδέψεις στις μεταφορές σου. Εάν όντως «οργώνεις» την περιφέρεια σου αυτό το κομμάτι καταναλώνεται. Το άλλο κομμάτι είναι για την στελέχωση του πολιτικού σου γραφείου. Εάν όντως φτιάξεις πολιτικό γραφείο, γιατί κάποιοι δεν έφτιαξαν, εγώ έφτιαξα. Ένα ποσοστό το δίνεις στο κόμμα σου, άρα δεν είναι 6.000, είναι 4.000. Τα δε περιβόητα επιδόματα των επιτροπών. Είναι εάν υπάρχουν επιτροπές, που εμείς δεν είχαμε και πάρα πολλές στον τομέα της παιδείας. Άρα στο χέρι μου ερχόντουσαν γύρω στις 4.000 ευρώ και κάτι που από αυτά έπρεπε να ζω εγώ και η γυναίκα μου που ήταν έγκυος και δεν μπορούσε να εργαστεί. Να συντηρώ το πολιτικό μου γραφείο, να καλύπτω όλα τα έξοδα μετακίνησης και συγχρόνως δεν ξέρω και εγώ πόσες κοινωνικές υποχρεώσεις. Διότι η δουλειά του βουλευτή έχει μια κοινωνική παρουσία που εμείς πρέπει να την πληρώνουμε. Επειδή δεν ήμουν μεγάλο χρονικό διάστημα βουλευτής δεν πρόλαβα να ξεχρεώσω και το πολιτικό μου γραφείο.

Στο νοίκι ήμουν μια ζωή, δεν είχα ποτέ δικό μου σπίτι. Πλέον χρειάζεται να κάνεις τρεις δουλειές ταυτόχρονα για να επιβιώσεις.

Τα χρήματα στο θέατρο έχουν μειωθεί αρκετά. Δεν πολύ βγαίνουμε, μετακινούμαστε με τις συγκοινωνίες, ψωνίζουμε τα απολύτως απαραίτητα. Έχουμε κάποιες πολύ λίγες οικονομίες στην άκρη που πάνε εξολοκλήρου για τα εμβόλια του παιδιού και την επιβίωση μας. Αν δεν μπορούμε να πληρώσουμε τους λογαριασμούς μας τους πάμε για τον άλλο μήνα.»

Για επίθεση στον Γιώργο Κουμουτσάκο:

«Είδα την ντροπιαστική εικόνα των ΜΑΤ μπροστά στην Ελληνική βουλή αντί να τους πιάσουν επ’ αυτόφωρο, να κάθονται να φιλάνε τα μάρμαρα και να βλέπουν τον ξυλοδαρμό του βουλευτή. Ήταν μια ντροπή της Ελληνικής Αστυνομίας. Η Ελληνική Αστυνομία πρέπει να ντρέπεται για αυτό το περιστατικό.  

Σκέψου να γινόταν ένα αντίστοιχο περιστατικό σαν αυτό στη Γαλλία εδώ. Με αυτή την αστυνομία και την αντιμετώπιση της θα είχαμε μεγαλύτερο θέμα. Αν γινόταν αυτό στην Αθήνα θα είχαμε χάσει την μπάλα. Όχι ότι δεν την έχουμε χάσει τώρα»

Που εμφανίζεται:

Θέατρο Μεταξουργείο

«Το μπουφάν της Χάρλεϋ και ο κος Μάκης»

Άννα Βαγενά & Νίκος Ορφανός

Σάββατο 21:00μμ & Κυριακή 19:00μμ

12€ ανά άτομο

Κάθε Σάββατο 18:00 – 20:00 στον ΑΡΤ 90,6 FM

«stΑΡΤ music» με τον Λάζο Μαντικό

Διαδικτυακά στο www.artfm906.gr

ΑΚΟΥΣΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΔΩ:

https://youtu.be/C8nmvQWdEUs